Alexander Shulgin (Szulgin), znany również jako Sasha Shulgin, to amerykański chemik i farmakolog, który stał się jednym z najbardziej znanych badaczy i popularyzatorów substancji psychoaktywnych. Urodził się 17 czerwca 1925 roku w Berkeley w Kalifornii. Shulgin studiował chemię na Uniwersytecie Harvarda, jednak przerwał studia, aby służyć w Marynarce Wojennej podczas II wojny światowej. Po wojnie kontynuował edukację i zdobył stopień doktora na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley.
W latach 60. Shulgin pracował dla firmy Dow Chemical, gdzie opracował biodegradowalny pestycyd Zectran. Jednak to jego eksperymenty z substancjami psychoaktywnymi stały się głównym obszarem jego zainteresowań. Shulgin zasłynął szczególnie dzięki syntezie i badaniu MDMA, substancji, którą stworzył na nowo w latach 70. i zalecał jej potencjalne wykorzystanie w psychoterapii. Choć sam Shulgin nie odkrył MDMA (została po raz pierwszy zsyntetyzowana w 1912 roku przez firmę Merck), to on odkrył jej psychoaktywne właściwości i wprowadził ją do społeczności terapeutów.
Przez lata Shulgin, często we współpracy z żoną Ann Shulgin, prowadził intensywne badania nad fenetylaminami i tryptaminami, tworząc setki nowych związków chemicznych. Testował wiele z nich osobiście, a swoje doświadczenia oraz efekty działania substancji dokładnie dokumentował. Jego prace były zarówno kontrowersyjne, jak i nowatorskie, ponieważ Shulgin poruszał tematy związane z psychoterapią, duchowością i potencjalnymi zastosowaniami medycznymi substancji psychodelicznych.
W 1991 roku opublikował książkę PiHKAL: A Chemical Love Story (Phenethylamines I Have Known And Loved), napisaną wspólnie z Ann Shulgin, która zawierała szczegółowy opis wielu fenetylamin, ich chemii i działania. W 1997 roku wydał książkę TiHKAL: The Continuation (Tryptamines I Have Known And Loved), poświęconą tryptaminom. Obie książki, będące połączeniem autobiografii, notatek laboratoryjnych oraz opisów doświadczeń, stały się klasyką wśród miłośników chemii psychodelicznej i badaczy substancji psychoaktywnych.
Shulgin przez lata walczył z systemem prawnym i instytucjami, które próbowały ograniczyć jego badania nad substancjami psychoaktywnymi. Choć jego prace spotkały się z krytyką, jego wpływ na rozwój nauk psychodelicznych jest nie do przecenienia, a książki pozostają podstawowymi źródłami wiedzy dla wielu osób zainteresowanych chemicznymi aspektami psychodelii.
Bibliografia:
- PiHKAL: A Chemical Love Story (1991)
- TiHKAL: The Continuation (1997)
Źródła: Informacje zawarte w biografii pochodzą z oficjalnych publikacji Shulgina, książek PiHKAL i TiHKAL, oraz biografii dostępnych online, w tym z bazy danych Erowid oraz wywiadów i artykułów opisujących życie i osiągnięcia Alexandra Shulgina.